Ayrılma kaygısı bozukluğu, 18 yaşın altındaki bireylerde görülen bir kaygı bozukluğudur. Ayrılma kaygısı bozukluğunun en önemli özelliği, kişinin birincil bağlanma figüründen (ana bakımı veren kişi) veya evden ayrıldığında duyduğu aşırı kaygıdır. Bu kaygının, kişinin gelişimsel düzeyinde beklenen kaygı seviyesinden daha yüksek seviyede olması beklenir. Bu çocuklarda, kaygı sonucu fiziksel semptomlar, kişiye göre değişen endişe ve kaçınma davranışları görülür. Rahatsızlığın daha şiddetli ve kronik olduğu durumlarda akademik, duygusal ve sosyal gelişimsel bozukluklar görülmesi olasıdır. 

Anksiyete bozuklukları kız çocuklarda erkek çocuklara göre iki kat daha fazladır. 

Kız çocuklarındaki anksiyete bozuklukları görülme oranı ortalama % 5-10’dur.

Ayrılma kaygısı bozukluğu çocuk ve ergenlerde yaygınlığı % 3-5 görülmektedir.

Çocukların yaklaşık %4''ü ebeveynlerinden ayrılma konusunda aşırı kaygılıdır. Belirtiler çocukluğun herhangi bir döneminde gelişebilir, ama genellikle çocuk için travmatik bir olaydan sonra ortaya çıkar. Bu, çok korkutucu bir olay, ciddi bir ayrılma, ailede gerginlik ya da önemli bir değişim olabilir.